Verlaten Karelië Finland
Door: Fred sanders
Blijf op de hoogte en volg Fred
04 Juli 2022 | Finland, Juuka
Juuka is stil en heel Karelië is stil, vergrijzing treedt op en er is weinig bedrijvigheid, alleen bosbouw en mijnbouw. Maar de meren met daar omheen de bossen en zomerhuisjes zijn eindeloos, letterlijk en figuurlijk. Het is alsof de tijd heeft stil gestaan, zeker als 's avonds dat beetje wind nog gaat liggen, het de hele nacht licht blijft en de eenden en meerkoeten snipperen in het water. Dan wil je niet in de sauna, een goed glas wijn is genoeg om uren voor je uit te dromen. Je moet er wel een lange reis voor over hebben. Er is weer een vliegtuigmaatschappij die het aandurft om op Joensuu te vliegen, maar als ook deze het niet redt, dan wordt het de trein of de bus. Dan wordt de reis van 3 uur uit Helsinki zomaar een volle dag. In Juuka wordt je bij het pompstation eruit gezet en dan, ja dan liggen er woningen, de meesten pastel geschilderd. De huizen liggen langs een doorgaande weg die vanaf de N-Z hoofdweg onbepaald het landschap inrijdt. Daar omheen clusters van woningen en een centrum met een supermarkt, een gereedschappen winkel en een bakker. Dat is het dan wel. In de woningen liggen de diepvriezers vol met vlees van de jacht. Want de jachtvereniging is van iedereen en voor iedereen. Maar de jacht staakt. Normaal was de jaarlijkse opdracht van de staats bosbeheerder aan de Juuka gemeenschap om een 20tal elanden te schieten. Soms moest er een beer worden opgeruimd en zo niet, dan werd de tijd gebruikt om een boskat of wat eenden te schieten. Maar de wolven nemen toe, in tientallen komen ze uit Siberië. Overigens het Finse deel van Karelië is bijna zo groot als Nederland, heel Finland is vijf keer Nederland. Toch hebben die tientallen wolven invloed op de jacht. Er mag voorlopig niet op elanden worden gejaagd. Dat is een enorme strop voor de jachtverenigingen, elk dorp heeft er wel eentje. Dat heeft ook invloed op de community, op de hechtheid van de gemeenschap. De jacht is het jaarlijks ontmoeten, neemt twee maanden, daar worden afspraken gemaakt over hulp aan elkaar, de zorg voor ouderen wordt er geregeld. Nu dit ook wegvalt zal de gemeenschap hier sociaal verarmen, misschien ook nog sneller vergrijzen. Het is stil op straat, af en toe rijdt er een auto langs of een lokaal op een mountainbike, net zoals ik me hier verplaats. Fietsend leg je niet veel af, hooguit kan je een straal van 15 kilometer rondom je huis verkennen. De wegen zijn stoffig amper verhard, behalve de doorgaande wegen. Maar daarop met je fiets rijden voelt niet fijn, want er is geen fietspad en de vrachtauto's rijden hard. Op de stoffige paden merk je pas hoe heuvelachtig het landschap is. Elke heuvel telt voor twee, misschien wel drie. vaak moet ik het laatste stuk omhoog lopen. Maar dan in de avond kan ik een aanslag op de vrieskist doen. Hamburger met eland-vlees en opgebakken paddestoelen. Dat smaakt heerlijk zo buiten onder het nachtlicht. Een glas wijn erbij en je kan de wereld vergeten. Het is wel wennen aan de nachten daar in Juuka, want het wordt niet donker. Ook de gordijnen in de slaapkamer veranderen daar weinig aan. Maar na drie onrustige nachten went het, en slaap ik prima. Of komt het van het stevige vlees en de dikke rode wijn. Karelië is vast een eldorado als je rust nodig hebt, bijvoorbeeld van vissen houdt of een boek wilt schrijven. Voor vakantie is het me echt te rustig, het verschil met het drukke Nederland is me te groot. Dat zegt iets over mij, niet over Finland. De mensen hier zijn gelukkig, daar gaat het om.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley