Tanzanianen altijd voorkomend!

Drie uur in de ochtend landt je dan op Dar es Salaam Airport, douanemannen bekijken papieren en drukken visum in je paspoort. Dan mag je door en wacht een stoet taxichauffeurs. Ze zijn enirm gastvrij en vertellen graag over hun land. Dat doen ze niet alleen vanuit verkooppraat, ze zijn best trots op Tanzania. Hun eerste president Niherere gaf ze in 1960 een eigen nieuw samengestelde landstaal het Swahili. Daardoor is er weinig rivaliteit tussen de 123 stammen van het land. Voor Afrika is het hier relatief rustig. Dst wil niet zeggen dat de mensen rustig zijn. Het zijn geboren communicators. Zeg je dat je van Nederland dan kennen ze van Gogh en als het moet ook nog Picasso. Toevallig zijn ze zelf ook kunstenaar en laten ze nu werk bij zich hebben. Maar ze zijn galant. Niet meteen kopen eerst vragen baar familie wat je komt doen en wat je allemaal al gezien hebt. En zo kom je op een dag stadswandelen nog twintig kunstenaars tegen. Toevallig dus. Maar ze blijven vriendelijk zien er verzorgd uit en druipen met wel tien keer dag zeggen met ern glimlach af. Ik heb nog geen sacherijnige Tanzaniaan gezien. Daar tussen lopen de Masai in hun paarsrode kleding. Altijd met kapmes oorbellen en wandelstok. Lange slanke mannen die rechtop lopen als de koningen van het volk. Altijd met elkaar ze mengen niet met anderen. Zo toont de bevolking een bonte verzameling van mensen, met daartussen Indiërs en enkele blanken. Het is even dat ze met je op de foto willen. Zomaar ben je als blanke in dr minderheid. Het grootste onderscheid is nig geeneens onze huudskleur, wij lopen baar doelen en zoeken een bankje als we moe zijn. De lokalen slenteren de hele dag, altijdvin beweging en toch weer niet. Ovetal zijn ze druk mee, een prasyje, irts verkopen of een ander helpen. Jongens trekken en duwen een hankar met water, een kraam in autoonderdelen regelt t zakje als je zes flesjes koopt. Zo draait de economie al jaren op volle toeren met 15% groei. Ja, onderschat de mensen van Tanzania niet :)