Stuivend zand en kleurrijke mensen

De pont van Mwanza staat vol velgekleurde bussen en vrachtwagens met daartussen vele Tanzanianen duwend bij de laadklep. Aan de overkant van deze zijarm van het Victoriameer gekomen wordt duidelijk waarom. Ze proppen zich in kleine busjes, er kunnen wel 20 mensen in zo'n busje sommigen hangen er half uit. De laatsten moeten dure taxi' s nemen lopen of wachen op dat ze terug komen. Maar wij worden door de vaste taxi van het ziekenhuis opgehaald dat scheeld 10.000 shilling ongeveer 5 euro. Dan begint een race over stoffige wegen met kuilen kamikaze tegenliggers fietsers die de greppel induiken en wandelaars die onverstoord langs de wegen schuivelen. Een land van de schuifelende mensen, overal langs wegen en in de dorpen. Vrouwen in over nette jurken met kleurrijke omslagdoeken. De mannen bezig met handel en op fietsen, ook heen en weer schuivelend. Maar blij en vriendelijk altijd groetend en ze oven te reden. Huisjes en hutjes voldoen helemaal aan de beelden van National Geografic en Discovery Channel. Lemen muren soms zelfgebakken bricks met golfplaat daken soms bananenboom bladen met riet. Vrouwen staan trots op hun terreintje met spelende kids er omheen. Altijd wordt er gebezemd maar of het helpt, overal stof van de droge akkers. Spontaan wordt me uitgelegd hoe ze bricks van klei maken, gewoon achter uit de tuin gehaald. Tanzania wordt rijker, de regering eist nu bricks in dorpscentra! De rode steen maakt t wel vrolijker. Hier en daar geiten en enkele kip, en veel starende kinderen. De toekomst is hier verzekerd. Morgen maandag zijn de kids naar school. School is gratis, als de ouders een schooluniform kunnen betalen. Ook hier zijn regels en normen. Het zal vast goedkomen want overal staan scholen. Vandaag zie ik ook veel ouders met kids in schooluniform naar de kerk lopen. Tussen stof en soberheid ziet iedereen er tiptop uit!