Gamedrive in Serengeti NP

Gamedrive in de ochtend betekent 5 uur op een snack en de auto in, dak omhoog en in het donker de camping af de stoffige paden op. Langzaam komt de zon op en sta je heen en weer schuddend met je armen op het dak om je heen te kijken. Eindeloze graslanden worden met de opkomende zon langzaam zichtbaar. Het gras nog bruiner, en de enkele bomen nog groener. Overal lopen de Hudson Antilopen kleine springerige hertjes met een soirt nike zwartgele streep op de flanken. Daartussen grazen ze ra's relaxed alsof ze bij een boerderij in de Flevopolder staan te grazen maar dan met honderden tegelijk. Ooit zal de natuur hebben verzonnen dat ze met hun mooie zwart-witte lijnenspel hier in het Afrikaanse lanschap niet zichtbaar zijn, opgaan in hun omgeving. Voor de antiloop klopt dat prima. Bruin zie je ze op de grasvlakte eigenlijk pas als je dichtbij bent. Maar de ze ra valt overal op. Hun wit zie je op km,s afstand en het lijnenspel trekt continue je oog. Mogelijk zijn leeuwen zwartwit gestreept blind dat ze voor hun grote angst wel minder zichtbaar zijn. Hier op de prairie lijken ze echter bijna voor ons oog neer gezet. Als een vingerprint is elke zebra anders, het is een fascinerend gezicht. Maar echt bijzonder zijn de nijlpaarden. Met hun grote lijfen van 1500 kilo hangen ze met 50 tegelijk tegen elkaar aan in de bocht van een half droge beek. Paar meter verder een andere familie strikt gescheiden. Ze lijken wel gedropt uit een andere film. Overal daar waar water is zie je zulke clusters van nijlpaardrn families liggen, zelden komen ze op het land, hoe mengen ze, hoe ontstaan nieuwe families het blijft onduidelijk. Enige wat ik kan verzinnen is dat het hier in Serengeti vroeger veel vochtiger en groener is geweest, overal rivieren en meren waar deze nijlpaarden vrij spel hadden. Nu lijken ze vooral opgesloten in de laatste overgebleven waterpoelen op elkaar geduwd in een snel krimpend wateroppervlak. Leeuwen hangen in de buurt zwaar ademend, half in slaap. De nijlpaarden kijken ze niet aan. Hun tanden komen niet door de dikke huid. Nee ze wachten op een jonge zebra die even beetje los kont van de drinkende kudde in een moment van onoplettendheid. De leeuw moet om de dag een zebra doden en de zebra moet elke dag komen drinken. Zo zijn ze op deze waterplek voor elke dag aan elkaar gekoppeld. Een twintigtal rangerovers hangen er omheen wachtend op het moment dat de leeuw toeslaat, de telelens in de aanslag. Maar de leeuw trekt zich er niets van aan alleen hij weet wanneer hij opstaat, in een flits van een seconde, het is wat dat betreft echt een spel van mens en dier, het is niet voor niets een gamedrive ;)