The USA experience anno 1977

'How are you' of ' Are you OK' vragen ze me, maar een antwoord wordt niet van me verwacht. De Amerikanen op het summercamp bevestigen daarmee het beeld dat we in Nederland van ze hebben, ze zouden oppervlakkig zijn, niet echt in je geïnteresseerd. Heel anders ervaar ik de werkelijkheid nu ik als enige buitenlander tussen de Amerikaan mag wonen en leven. Door de Weeks werk ik op de campside, doe ik mee aan alle rituelen en organiseer ik tweedaagse hikes de wildernis in. Af en toe loop ik op de klompen die ik heb meegenomen, goed voor alle kids die hier rond lopen, dat ze leren dat er ook een wereld buiten de USA is. En ook ik leer van hun, want in het weekend als de kids naar huis gaan ga ik met collega vrijwilligers van Amerikaanse bodem mee. Ik logeer zo bij heel verschillende gezinnen. Daar loop ik mee in hun programma, ben ik even Amerikaan onder de Amerikanen. Onder de indruk ben ik van alle dubbele banen en al het vrijwilligerswerk dat mijn gastheren en vrouwen daar nog weer naast doen. Ze werken bij de vrijwilligers brandweer, voor de community of de kerk, of voor de dieren ambulance. Overdag hebben ze een baan en daarnaast soms savonds nog werk, thuiswerker of elders. Ook hebben enkelen een baan die nooit ophoudt, van 's ochtends vroeg tot 's avondspits laat. En desondanks gaan ze helemaal voor hun vrijwilligerswerk. Het hele gezin helpt elkaar daarbij, en zo wordt ook ik daarbij betrokken. Het ene weekend vlieg ik in een volgauto achter dr brandweerwagen aan en de andere keer maai ik het gras bij de kerk. Er zijn ook wel enorm veel verschillende kerken in de dorpen en stadjes waar ik bij ouders op bezoek ben. Elke kerk zet zich ergens voor in en zo draait de lokale community merk ik, met weinig overheid en door de vrijwillige inzet van mensen. Zo keer ik een beetje hoe Amerikanen leven en denken. Ja geld is in hun leven wel belangrijk. Ze werken veel en met 10 vakantiedagen per jaar kan je niet zeggen dat ze ervan leven. Ze spreiden de vakantiedagen over het jaar zodat ze er een 5 lange weekenden mee kunnen maken, voor familiebezoek of een lang weekend Disneypark. Dat kost allemaal geld want bij familie op bezoek gaan betekent veelal vliegen en ook is een weekend Disney niet goedkoop. Ook houden Amerikanen wel van luxe, een groot huis, twee auto's een grote koelkast en liefst twee vaatwasmachines want dan heb je geen kast meer nodig. En al die luxe kost geld, en kids kosten geld. Zo hebben Amerikanen voor de studie van hun kids alles over. Ver van te voren wordt er gespaard, er wordt geleend en overgewerkt, om hun zoon en dochter op een goede highschool en universiteit te krijgen. Hervat daarbij niet alleen om een goede baan, maar ook om de juiste partner. Want veel meer dan ik gewend ben wil de Amerikaan dat de kids het beter dan zijzelf krijgen, en daar hoort veel bij. Elke zoon of dochter moet leren en als het even kan een paar maanden naar Europa toe. Zo keren ze hun roots kennen. Daar ontmoeten ze nazaten van hun voormalige familie, zien ze het land van hun voorouders en leren ze de Europese omgangsvormen. Een Europese partners past daar ook bij merk ik. Elk weekend als ik bij een gezin logeer wordt ik als het even kan gekoppeld. Op bezoek bij een tandarts krijg ik de dochter van 15 dan ook bijna op schoot aangeleverd. Met mijn 21 heb ik het eerst geeneens door. Naïef ben ik ten opzichte van de Amerikaan. Blijkbaar is het leven in Europa een stuk onschuldiger. Als ze voor de deur met de Porsche op me wacht om samen te gaan winkelen, gaat pas een belletje in mijn hoofd rinkelen. Maar nee zeggen kan ik niet meer. Ik heb haar teleur gesteld herinner ik me. Dat was een verstandige keuze denk ik achteraf, de USA is een geweldig land met geweldige mensen, veel minder oppervlakkig dan we vaak denken, maar het leven daar ligt wel erg ver af van onze eigen manier van leven. Zo vond ik het moeilijk om aan alle geluiden te wennen. Leven in Amerika is wat dat betreft net als op de tv en in de film. De hele dag hoor je sirenes, van politie brandweer of ambulance of wat dan ook. Als huilende wolven trekken ze door de stad. De criminaliteit is ook enorm, of beter was toen enorm. In NY heb ik de restanten van de straatroof die eerste week meerdere keren gezien. Maar ook tijdens de tweewekelijks rondreis zoals me die door de summercamp organisatie werd aangeboden bracht me een inkijk in de criminaliteit van de Amerikaanse samenleving. We werden tijdens deze reis in de stad Philadelphia door de burgemeester ontvangen. Een grote stoere neger met een heel team aan bodyguards om zich heen. Hij zou zijn positie hebben gekocht werd me verteld, en zou een drugs syndicaat vertegenwoordigen. Het werd me verteld. Wijselijk heb ik het hem zelf maar niet gevraagd. Maar als je hem zo zag kon ik me er wel zoiets bij voorstellen. Voor Nederlandse begrippen was zo een burgemeester ondenkbaar. In de USA kan dat, en komt het voor. Wat een indrukken gaf deze zomer en hoe anders ben ik tegen Amerika gaan aankijken in die tijd. Het is echt nog een kans van pioniers. De mensen werken en vechten voor hun eigen ontwikkeling, sociaal en financieel. Ze weten dat ze op elkaar zijn aangewezen, zoeken daarom een evenwicht tussen prive en de community. Van de Amerikaan ben ik wat dat betreft onder de indruk geraakt. Ameriak is een robuust land met robuuste mensen, vol extreme situaties maar ook met warme sociale mensen. Wat dat betreft heeft de USA experience me veel gebracht, ervaringen en inzichten!